Het strand
Omdat het in Frankrijk zo'n succes was zijn we vandaag weer met Bruce naar het strand geweest. Het was nog een hele klus om een strand te vinden waar Bruce mocht komen. Op de populaire stranden zijn honden in de zomer niet toegestaan, vanuit hygiënisch oogpunt. Aan de ene kant wel logisch, maar als iedereen gewoon netjes de stront van zijn eigen hond opruimt dan zijn honden op veel meer plaatsen welkom. Maar goed. Uiteindelijk zijn we naar Oostvo
orne gereden. Vlakbij mijn tijdelijke logeerplaats voor mijn werk.
Het was een eind lopen naar het strand en nog verder lopen naar de zee. Het strand en de zee waren ook nog eens heel smerig. Maar Bruce had het weer geweldig naar zijn zin. Hij vindt het leuk om kuilen te graven in het zand en we zijn nu ook voor het eerst met hem de zee in geweest.
Heerlijk vond hij het. Als een gek rende hij achter Jeroen aan en maakte hij grote sprongen in het water. Toen we een stukje verder de zee in liepen heeft hij zelfs even gezwommen! Heel grappig om te zien. Bruce liep lekker in het water en ineens kon hij niet meer staan en begon hij uit zichzelf te zwemmen.
Ook is hij voor de tweede keer weer bijna vertrappelt door een paard. Bruce liep los en we zagen te laat dat er een paard aankwam. Bruce rende er weer als een gek op af, daar schrok het paard van en begon een beetje zenuwachtig te huppelen. Bruce bleef maar rondjes om het paard heen rennen en hij kwam
daarbij bijna onder de hoeven van het paard. Hoe hard we hem ook roepen, hij komt dan gewoon niet! Dat hebben we wel vaker gemerkt als we hem uitlaten en hij ziet een andere hond. We kunnen roepen wat we willen, hij laat ons gewoon staan. Laatst hebben we geprobeerd om gewoon weg te lopen en om een hoekje te wachten. Maar het resultaat was dat Bruce gewoon met de andere hond en zijn baas meeliep door het park. Op de puppycursus hebben we dit vaak geoefend en meestal ging het dan wel goed, maar nu is het echt een drama en ook nog eens gevaarlijk.
Het is gelukkig goed gekomen en Bruce mocht daarna niet meer los.
Ook is hij mee geweest naar het zomer carnaval. Eerst moest hij mee in de trein. De trein zelf vond hij niet eng, maar erin en eruit stappen wel. Ik moest hem over de drempel dragen.
Het was natuurlijk hartstikke druk in de stad, maar Bruce bleef netjes naast me lopen. Toen we een plekje hadden gevonden om te staan heeft hij de hele tijd rustig gezeten en lekker geslapen. Bruce wordt al een echt fotomodel want hij is weer vaak op de foto gezet. Hoe lief hij er ook uit ziet, er zijn toch weleens mensen bang voor hem. Dan loopt hij alleen maar langs en beginnen ze hysterisch te gillen. Onbegrijpelijk. Juist dan komt zo'n hond op je af, want die denkt dan: He dat is leuk! Maar goed, ieder zijn fobie.
Toen we thuis kwamen zijn we nog even gezellig bij buurvrouw Jane geweest. Bruce heeft weer met Indy gespeeld en hij vond al het speelgoed op de grond erg interessant. Hij heeft bijna de badeend van Indy gesloopt.
Daarna heeft hij heerlijk geslapen.
De dierentuin
Voor oma's 75e verjaardag zijn we met de hele familie een dagje naar de dierentuin geweest. Echt met de hele familie, want Bruce mocht mee! Honden zijn toegestaan in Ouwehands dierenpark Rhenen, dus ik hoefde geen oppas te zoeken. Wel maakten we ons een beetje zorgen over de hitte en Bruce mag nog geen lange stukken lopen. Maar Jeroen zag op de site van de dierentuin de oplossing staan: een bolderkar.
Bruce heeft de dag dus lekker in de bolderkar vertoefd. Hij heeft zich weer voorbeeldig gedragen. Hij is meegeweest naar de zeeleeuwenshow. Eerst schrok hij enorm van het applaus, dan wil hij op schoot klimmen. Heel schattig eigenlijk, maar je moet het negeren. Daarna zag hij steeds een zeeleeuw langslopen. Dat vond hij maar gek, helemaal alert, de oren omhoog en zichzelf zo groot mogelijk maakend kijkt hij dat beest dan na. Datzelfde deed hij bij
een aquarium met grote vissen en bij de beren. De rest van de dieren zijn hem volgens mij niet eens opgevallen.
Hij had natuurlijk weer veel bekijks en is weer meerdere malen op de foto gezet.
Aan het einde van de dag viel Bruce als een blok in slaap. Ook al had hij niet veel gelopen, zo'n dag is toch inspannend voor hem.
Ook in de auto en een uurtje thuis was Bruce knock out.
Hij mocht ook mee naar het restaurant en daar heeft hij de hele avond verder geslapen. Wat is hij toch lief.
Wisselen
Bruce heeft bijna al zijn tanden al gewisseld. Nu zijn ook zijn hoektanden eruit. We hebben er slechts één terug gevonden, de rest heeft hij volgens mij gewoon opgegeten. Hij heeft nu een prachtig grote honden gebit. Nou ja, prachtig, hij kan wel een beugeltje gebruiken.
Als een ec
hte bull steken zijn ondertanden vaak naar buiten toe, heel schattig.
Alba
Voor de laatste nacht zijn we richting Rouen vertrokken. We sliepen bij
Manoir d'Hermos. Ook weer een prachtig huis. Er woonden daar 3 honden; twee spaniels (of spanielen?) en tekkeltje Komma (in het Frans). Ik was verliefd op Komma, wat een schatje, zo klein en zo fel blaffen tegen Bruce waarbij haar staartje fier omhoog stond. Maar als Bruce dichterbij kwam dan zakte dat staartje snel tussen de benen, vandaar de naam Komma.
Bruce was verliefd op Alba. Een jong vrouwtje. Samen hebben ze de hele tijd gespeeld, onuitputtelijk.
We zijn naar de stad Rouen geweest. We wilden daar drie dingen zien: de notre dame van Rouen, het plein waar Jean d'Arc is verbrand en een grote klok. We zagen een hele grote kerk in de verte en namen aan dat dat de notre dame was. Maar dat was hem dus niet. Tijdens onze
zoektocht naar de echte notre dame raakten we een beetje verdwaald. Bruce had het inmiddels wel gehad met het wandelen, het was ook warm. Dus hebben we maar besloten om weer weg te gaan, zonder de drie dingen te hebben gezien.
Die avond zijn we naar huis gereden. Lekker weer in je eigen bed slapen. We hebben ook meteen de video gekeken. Bruce zag zichzelf en Alba op de tv en hij vond het maar gek. Hij begon naar de tv te blaffen, sprong tegen de tv op en ging achter de tv naar de hondjes zoeken. Heel grappig.
We hebben een leuke vakantie gehad samen met Bruce. We hebben veel om hem gelachen. Zijn keiharde gesnurk waarmee hij ons uit onze slaap hield, zijn stinkende scheetjes in de auto en de koppen die hij kan trekken, hij is echt heel erg lief. We kunnen ons al niet meer voorstellen dat hij er niet is, hij hoort er al helemaal bij.
Vakantiepics (3)
Samen kroelen
Even bijkomen van de wandeling
Le Mont Saint Michel
Het wonder van de Westerse wereld wordt het genoemd. Inderdaad erg mooi om te zien hoe het klooster op die berg ligt in de zee. De berg zelf bestaat uit hele smalle steegjes, vol met toeristen. Een hele toestand om daar met Bruce doorheen te lopen, vooral omdat Bruce nog niet zo goed naast ons loopt en dus alle kanten uitschiet. Om bij het klooster te komen moesten we vele trappen op. Bruce werd natuurlijk opgetild, wat weer voor veel lachende gezichten zorgde. Het klooster was verboden voor honden, dus daar ben ik alleen naar binnen gegaan. Jeroen bleef bij de ingang
wachten. Er stond een enorme rij en Bruce had daardoor veel bekijks. Veel vertederde blikken en knuffels en hij werd zelfs een paar keer op de foto gezet.
Daarna zijn we ergens wat gaan eten, het eten was vrij betaalbaar, maar de drankjes waren 6 euro per stuk! Schandalig vond Jeroen, dus die heeft uit principe niks te drinken genomen. Daarna zijn we gaan rijden naar Bayeux, een klein badplaatsje. We hebben daar een hotelletje gezocht, voor 1 nacht. De eigenaresse wilde eerst Bruce zien voordat ze kon zeggen of er een hond mee mocht op de kamer. Maar toen ze hem gezien had was ze overstag. Zij en haar man waren op slag verliefd op Bruce. Steeds werd hij door hen begroet en geaaid. De eigenaar was een hele donkere man die steeds zijn huid vergeleek met de witte vacht van Bruce. Ook waren ze ervan overtuigd dat Bruce Engels kon verstaan. 'Als je sit down zegt gaat hij wel zitten' zeiden ze dan.
Die avond was het de nacht voor 14 juli, de nationale feestdag. Er was dus vuurwerk bij de zee. Omdat het zo druk was hebben wij de auto op een rotonde geparkeerd en konden vanaf daar het vuurwerk heel goed zien. Bruce vond het maar niks, hij kroop zo ver mogelijk onder de auto om die enge knallen maar niet te horen. We mogen hem dan niet troosten, want dan bevestigen we zijn angst, maar dat is heel moeilijk als hij uit angst bij je op schoot wil klimmen!
Vakantiepics (2)
Manoir de Brion. Een heel oud huis, onze 2e logeerplaats. Erg mooi en met een rijke geschiedenis. Er hebben nog koningen in gelogeerd. Bruce vond het een eng huis. De kamer waarin wij sliepen vond hij heel
spannend, hij was constant een beetje aan het blaffen en wegrennen voor onzichtbare dingen...Spooky!
Bruce zijn poepavontuur
Het gaat de laatste tijd echt heel goed met de zindelijkheid van Bruce. Hij geeft zelf aan wanneer hij moet en hij zoekt ook meestal gras op om zijn behoefte te doen. Meestal, want tijdens een wandeling in het stadje Avranches begon Bruce midden in het centrum ineens hard aan de riem te trekken. Een teken dat hij moet poepen, maar we liepen op straat dus daar mocht hij niks doen. Snel probeerde we een plekje te vinden, maar we waren te laat, want Bruce ging midden op straat onder het toeziend oog van het terraspubliek zitten. Snel tilden we hem op, we konden niet voorkomen dat er al een keutel op de grond viel. In de verte zagen we wat bo
sjes en renden daar snel naartoe. Toen we Bruce daar neer zetten zagen we dat het zelfs een parkje was met een hondentoilet. Mooi, daar kon Bruce dan zijn behoefte doen...
Niet dus!
We hebben een half uur door die honden wc gelopen, maar Bruce vertikte het om wat te doen. Na een tijd waren we het zat, dan heeft Bruce maar pech, hij heeft zijn kans gehad!
En natuurlijk zodra we weer gingen lopen begon Bruce weer te zoeken naar een plekje. Uit voorzorg hebben we hem maar weer opgetild. Een hoop bekijks hadden we, want Bruce lag heel zielig in Jeroens armen. Een hoop lachende gezichten op de terassen en ook een bezorgde Francaise die verschrikt vroeg wat er met Bruce aan de hand was.
Zorda we op de parkeerplaats waren hebben we Bruce in de bosjes gezet en kon hij eindelijk zijn gang gaan. Vooral die kop die hij er dan bij trekt, prachtig.
De kasteelheer
Erg spannend allemaal voor Bruce, zo'n vakantie. Ons eerste logeeradres was een mooi chateau,
Chateau de Villiers in Essay. Bruce vond het eng om naar binnen te gaan en voor de donkere trap was hij helemaal bang. Steeds als we hem wilde optillen wist hij al hoe laat het was (de trap op
) en probeerde hij ons te ontwijken. In de kamer zelf voelde hij zich snel thuis. Hij heeft ook heerlijk op het veld voor het chateau gespeeld en achter de zwaluwen aangezeten.
De gordel
Speciaal voor de reis naar Frankrijk hebben we voor Bruce een autogordel gekocht.
Multifunctioneel, want het is meteen een tuig. Voorheen zat hij altijd gewoon voor mijn voeten, maar voor zo'n lange reis leek ons dat niet erg comfortabel.
Het eerste halfuur in de gordel vond Bruce maar niks. Hij draaide zichzelf compleet in de knoop en begon wanhopige piep geluidjes te maken. Nadat ik hem een paar keer had ontward leek hij het ein
delijk te begrijpen. Hij ging gewoon netjes liggen en heeft de rest van de reis geslapen. En dan ook echt de rest van de reis, want steeds zodra we in de auto stapten en het portier dichtsloegen was Bruce al naar dromenland vertrokken en zodra we op de plaats van bestemming kwamen was hij ook nog moeilijk wakker te krijgen!
Vakantie
Wij zijn even een weekje op vakantie. Nog even lekker er tussen uit voordat ik ga beginnen met werken. Bruce gaat mee, we gaan naar Frankrijk. Over een week dus avonturen van Bruce in Normandië.
Dat doet hij anders nooit hoor....
Hoe vaak heb ik de bovenstaande zin de afgelopen weken wel niet gehoord.
Bruce is echt zo'n lieve hond. Hij vind echt alles en iedereen lief. Iedereen wordt even enthousiast en hard kwispelend begroet. Hij maakt geen onderscheid in mooi of lelijk, zwart of wit, jong of oud. Dat vind ik een hele mooie eigenschap van dieren.
Ook vind hij alle honden lief. Zodra hij er eentje ziet lopen wil hij ernaar toe. Meestal proberen we dan door te lopen, want ik vind dat hij meer aandacht voor ons moet hebben. Maar soms ontkom je er niet aan dat ze even aan elkaar snuffelen. Bruce wil dan meteen spelen, hij staat dan springend, kwispelend en knorrend om de andere hond heen. Voor de meeste honden komt dat heel intimiderend over en die rennen vervolgens met de staart tussen de benen en
de oren in de nek naar het baasje toe. Of ze gaan meteen in de aanval over en trekken dreigend hun lip op. Bruce snapt de hondentaal niet, lijkt het wel, want hij weet op dat moment niet dat het genoeg is geweest. Nee, hij gaat vrolijk verder met aandacht vragen, wat dan soms resulteert in een snauw en een grauw van de andere hond. En dan nog snapt Bruce er niks van. De honden waar Bruce wel leuk mee kan spelen: andere bulldogs, franse bulletjes, andere dogachtigen en sommige grote honden.
Verloskundige
Gisteren was het eindelijk zo ver; ik werd beëdigd. Vanaf nu ben ik officieel verloskundige. Het was een hele lange, bijzondere en mooie dag. Die ontzettend snel voorbij gaat.
Onze lieve buurvrouw Jane heeft op Bruce gepast. Hij heeft zich goed gedragen. Hij is lekker met het hele gezin op stap geweest. Bruce wilde eerst niet meelopen naar het park, maar na eerst twee rondjes om de flat is hij toch meegelopen. In het park heeft hij lekker met andere honden gespeeld. Daarna is hij nog even mee geweest met Jane naar huis. De kat des huizes was daar niet zo blij mee, dus die moest de avond op het balkon vertoeven. Bruce heeft heel lief gespeeld en was ontzettend vrolijk. De kleine Indy was ook helemaal verliefd op Bruce en Bruce is ook heel lief voor haar geweest.
Nog even twee foto's; één waarop ik de eed afleg en één waar ik net een blunder maak, namelijk zonder getuigsch
rift het podium aflopen...
Warme week
Eindelijk lekker zomer weer, maar voor Bruce zijn dit zware dagen. Onze woonkamer staat op het zuiden en het wordt dus lekker broeierig binnen. We moeten echt alle deuren tegen elkaar open zetten om het een beetje uit te houden. Bruce gaat vaak op het balkon aan de andere kant liggen, dat staat de hele dag in de schaduw, daar is het lekker koel. Of hij gaat lekker op de tegels liggen. Toch is hij heel loom en heeft hij zelfs niet zo'n honger. We hebben een heel klein plasticbadje voor hem gekocht, maar dat vindt hij maar eng, hij drinkt er liever uit.
's Avonds wordt hij pas een beetje levendig.
Vanavond was de eerste jonge honden cursus les. Jeroen heeft met Bruce de oefeningen gedaan en ik heb niet zo opgelet, ik zat met het baasje van Diezel te kletsen. Er werden wat oefeningen herhaald en even later moesten de baasjes van hond wisselen en daar wat oefeningen mee doen. Daarna werd het nieuwe baasje overhoord over de hond, wat voor ras is het en waar dient ie voor. De nieuwe baas van Bruce maakte de leuke opmerking om te zeggen dat Bruce bedoeld is om mee te voetballen en vroeg aan Jeroen hoe het nu voelde om een echte hond vast te houden. Jeroen heeft gepast wraak genomen door te zeggen dat zijn springbeest oorspronkelijk bedoeld was voor de muizenjacht. Tja, het is een concurrerende zaak die hondensport.
Omdat het in Frankrijk zo'n succes was zijn we vandaag weer met Bruce naar het strand geweest. Het was nog een hele klus om een strand te vinden waar Bruce mocht komen. Op de populaire stranden zijn honden in de zomer niet toegestaan, vanuit hygiënisch oogpunt. Aan de ene kant wel logisch, maar als iedereen gewoon netjes de stront van zijn eigen hond opruimt dan zijn honden op veel meer plaatsen welkom. Maar goed. Uiteindelijk zijn we naar Oostvo
orne gereden. Vlakbij mijn tijdelijke logeerplaats voor mijn werk.
Heerlijk vond hij het. Als een gek rende hij achter Jeroen aan en maakte hij grote sprongen in het water. Toen we een stukje verder de zee in liepen heeft hij zelfs even gezwommen! Heel grappig om te zien. Bruce liep lekker in het water en ineens kon hij niet meer staan en begon hij uit zichzelf te zwemmen.
daarbij bijna onder de hoeven van het paard. Hoe hard we hem ook roepen, hij komt dan gewoon niet! Dat hebben we wel vaker gemerkt als we hem uitlaten en hij ziet een andere hond. We kunnen roepen wat we willen, hij laat ons gewoon staan. Laatst hebben we geprobeerd om gewoon weg te lopen en om een hoekje te wachten. Maar het resultaat was dat Bruce gewoon met de andere hond en zijn baas meeliep door het park. Op de puppycursus hebben we dit vaak geoefend en meestal ging het dan wel goed, maar nu is het echt een drama en ook nog eens gevaarlijk.
