Bruce de Engelse Bulldog

Dat doet hij anders nooit hoor....

Hoe vaak heb ik de bovenstaande zin de afgelopen weken wel niet gehoord.
Bruce is echt zo'n lieve hond. Hij vind echt alles en iedereen lief. Iedereen wordt even enthousiast en hard kwispelend begroet. Hij maakt geen onderscheid in mooi of lelijk, zwart of wit, jong of oud. Dat vind ik een hele mooie eigenschap van dieren.
Ook vind hij alle honden lief. Zodra hij er eentje ziet lopen wil hij ernaar toe. Meestal proberen we dan door te lopen, want ik vind dat hij meer aandacht voor ons moet hebben. Maar soms ontkom je er niet aan dat ze even aan elkaar snuffelen. Bruce wil dan meteen spelen, hij staat dan springend, kwispelend en knorrend om de andere hond heen. Voor de meeste honden komt dat heel intimiderend over en die rennen vervolgens met de staart tussen de benen en de oren in de nek naar het baasje toe. Of ze gaan meteen in de aanval over en trekken dreigend hun lip op. Bruce snapt de hondentaal niet, lijkt het wel, want hij weet op dat moment niet dat het genoeg is geweest. Nee, hij gaat vrolijk verder met aandacht vragen, wat dan soms resulteert in een snauw en een grauw van de andere hond. En dan nog snapt Bruce er niks van. De honden waar Bruce wel leuk mee kan spelen: andere bulldogs, franse bulletjes, andere dogachtigen en sommige grote honden.

posted by Esther @ 3:57 p.m.