woensdag, april 25, 2007

Eten

De laatste weken hebben we nogal lopen tobben met Bruce zijn eten. Bruce was altijd een verschrikkelijke vreetzak. Kwam altijd als een gek aangerend voor zijn eten en begon dan hard te kwijlen. Maar ineens was dat over.
We denken zelf dat het te maken heeft met het plaatsen van de nieuwe keuken. Hij is toen zo bang geweest en heeft al die tijd niet in de keuken durven komen. Steeds als we hem riepen voor zijn eten dan kwam hij óf helemaal niet óf hij kwam al bibberend aan gelopen. Vervolgens wierp hij dan in blik in zijn bak om daarna weer hard naar de kamer terug te rennen! Eerst hebben we geprobeerd zijn brokken gewoon droog te geven. Want we weekten zijn brokken altijd eerst. Dat ging een paar dagen goed, maar daarna begon het weer van voor af aan. Uiteindelijk at hij meestal zijn brokjes wel, maar vaak pas als hij er zelf trek in kreeg. Inmiddels werd Bruce ook steeds magerder en woog hij nog maar 25 kilo. Om hem weer een beetje op gewicht te krijgen zijn we hem extra gaan voeren. We gaven hem gewoon een volle maatbeker en hielden ons niet aan het aantal gram wat op de verpakking stond.
Bruce begon weer wat aan te komen en zag er ook weer wat beter uit. Maar echt met smaak gingen die brokken er nog steeds niet in. Waarschijnlijk vond hij ze gewoon niet meer lekker, je zal zelf elke dag hetzelfde te eten krijgen!
Dus hebben we nu weer wat nieuws bedacht. Nu mengen we een burger vers vlees door zijn brokken. Het stinkt verschrikkelijk, maar Bruce vind het heerlijk! Hij komt nu weer, net als eerst, hard aangerend als we hem roepen voor zijn eten en kwijlt er ook weer bij. We geven die burger niet bij elke maaltijd, dus hij krijgt ook nog weleens droge brokken. Maar zelfs die gaan er weer goed in. Bruce krijgt nu een lekker rond buikje, zoals hoort bij een bull. Ik vind dat hij er weer prachtig uitziet. Vorige week hebben we hem weer gewogen en hij weegt nu 28,5 kilo. Het wordt nu een echte mooie vent!
Ik probeer Bruce nog weleens in stand te zetten, echt goed gaat dat niet, zeker als je in het park bent en Bruce ziet van alles. Dit is nog het beste resultaat:

maandag, april 16, 2007

Balletje vangen



donderdag, april 05, 2007

Gezinsuitbreiding!

De hele wereld mag het nu weten: Bruce krijgt er een mensenbroertje of zusje bij!!!
















Wij weten het al een tijdje maar we vonden het fijner om even de eerste 12 weken af te wachten voordat we het aan iedereen zouden vertellen. Daarom is er de laatste weken niet zo veel op de site geschreven. Het was best moeilijk om niet te schrijven over iets wat ons zo bezig houdt.
Vandaag hebben we een tweede echo gehad en alles zag er goed uit. We zagen armpjes, beentjes, zelfs vingertjes en het kindje bewoog ook goed.
Bruce heeft het allemaal nog niet zo door. Je hoort wel eens dat honden ontzettend beschermend worden als het baasje zwanger is. Nou, daar hebben wij nog niks van gemerkt hoor. Bruce gaat nog net zo makkelijk met zijn volle gewicht op mijn buik staan. Ook met een zwangere buurvrouw en vriendin die hier weleens op visite komen doet hij absoluut niet voorzichtig. Hij springt gewoon tegen de dikke buik aan. Nu is het wel zo dat Bruce tegen mij niet meer zo erg opspringt. Ik hoop maar dat dat komt omdat hij toch iets aanvoelt, maar het kan ook komen omdat ik hem weleens een knietje heb gegeven als hij tegen mij opsprong. Tegen alle andere mensen en kinderen springt hij nog wel.
19 Oktober is de uitgerekende datum, vlak na mijn eigen verjaardag. We zijn heel benieuwd hoe Bruce er allemaal op gaat reageren. Ik ben nu in ieder geval al hard met hem aan het trainen. Het aan de riem lopen en trekken moet toch echt nog verbeteren. Als ik straks met een dikke buik of met de wandelwagen loop moet hij gewoon netjes naast me blijven lopen en niet trekken, ook niet als hij een andere hond ziet. Misschien is een spoedcursus gehoorzaamheid een goed idee.

dinsdag, april 03, 2007

Werk

Je zou een VWO diploma hebben en afgestudeerd verloskundige zijn en nergens werk kunnen vinden...

Dat is wat mij de laatste maanden heeft bezig gehouden. Nadat ik al diverse keren open sollicitaties naar alle verloskundigenpraktijken in de buurt heb gestuurd had ik de hoop op een baan in de verloskunde maar opgegeven. Ik ben gaan zoeken naar werk, maakt niet uit wat, als ik maar wat geld verdien en wat te doen heb. Maar zo makkelijk bleek dat niet te zijn. Ik ging naar het uitzendbureau, solliciteerde als adminitratief medewerkster of telefoniste. Overal werd ik afgewezen vanwege gebrek aan diploma's of gebrek aan ervaring. Op een gegeven moment vertelde iemand dat er een tekort was aan groepsleidsters in de kinderdagopvang. Ik heb alle kinderdagverblijven in Dordrecht aangeschreven en kwam erachter dat ik met mijn diploma ook in een kinderdagverblijf mocht werken. Maar helaas, ik kreeg weer allerlei afwijzingen; ze hadden toch liever iemand met de juiste diploma's, meer ervaring of ze waren bang dat ik na een paar maanden op zou stappen als ik iets in de verloskunde kon vinden.

Maar een week geleden werd ik toch nog opgebeld. Kinderdagverblijf Bizzkids had toch nog wat werk voor me! In ieder geval voor de komende vijf weken en daarna op oproep basis. Sinds deze week ben ik weer aan het werk. Het is fijn om weer nuttig bezig te zijn, om 's morgens met een doel op te staan en om moe na het werk thuis te komen.
Iemand die er wat meer moeilte mee had was Bruce. Bruce en ik zijn de afgelopen maanden natuurlijk constant samen geweest. Ik gaf hem eten, liet hem uit en zat 's middags met hem op de bank tv te kijken, zoals op de foto. De eerste dag dat ik weer aan het werk ging heeft hij zijn kussen gesloopt in zijn bench. Gelukkig werk ik maar 3 halve dagen, dus zit Bruce nooit heel lang alleen. Wat wel heel leuk is, is dat Bruce ontzettend blij is als ik thuiskom. Normaal bleef hij gewoon op de bank liggen als ik 's morgens binnenkwam, zo van 'oh, ben jij er weer.' Maar nu als ik nu thuiskom word ik heel enthousiast begroet. Heeft hij me toch een beetje gemist!