Uit logeren
Bruce is voor het eerst uit logeren geweest! En niet één nachtje, nee wel drie. Wij vonden het
best spannend om Bruce achter te laten. Maar dat was nergens voor nodig want het is hartstikke goed gegaan. Laura en Stephen hebben heel goed voor Bruce gezorgd en Bruce is heel braaf geweest. De eerste dag leek het of hij een beetje van slag was, want toen heeft hij niet zo goed gegeten. Maar daarna ging het goed, hij heeft lekker veel geslapen. Bruce moest er wel aan wennen dat hij niet op de bank mocht liggen, hij bleef het steeds proberen.
Jeroen en ik hebben het hartstikke naar ons zin gehad in Euro Disney. We hadden redelijk weer en het was ook niet zo druk. Dus we hebben alle attracties en shows gezien.
Toch waren we ook wel weer blij om naar huis te gaan en om Bruce en natuurlijk de andere dieren weer te zien.
Bruce was erg blij dat hij ons weer zag, maar we hadden niet het idee dat hij ons erg gemist heeft. Bruce vindt namelijk iedereen even
lief. En als wij er niet zijn dan adopteert hij gewoon iemand anders als baas.
Grote jongen
Bruce wordt al een echte vent.
Sinds een paar weken tilt hij af en toe zijn poot op bij het plassen. Dat proces gaat heel geleidelijk. Zijn 'grote' plas doet hij nog zittend. Maar voor zijn territorium plasjes tilt hij steeds meer zijn poot op. Eerst zakte hij alleen een beetje schuin door de benen. Maar nu komt zijn poot elke dag een stukje verder omhoog. Ik wacht ook al weken op het goede moment om een foto te maken, zodat ik hierover een stukje kan schrijven. Dit is de beste foto (en nog wazig...):
Luna kusje
Bruce heeft net nader kennis gemaakt met Luna. Hij vindt haar altijd al erg interessant en als ze los vliegt volgt hij haar overal. Nu zat Luna lekker op Jeroens hoofd en Bruce keek gretig toe. Als een echte dame heeft z
e Bruce al die tijd genegeerd, maar na een tijdje besloot ze om hem toch maar eens van dichtbij te gaan bekijken. Ze vond hem toch wel lief en gaf hem haar beroemde kusjes. Op het filmpje is ook haar 'kusje' geluid te horen.
Argh!
Oh oh oh die Bruce! Die ringtraining is zo'n ramp... Ik heb er serieus over nagedacht om er helemaal maar mee te stoppen. Ik heb besloten om toch nog maar even de show op 5 november af te wachten. Maar ik heb een flauw vermoeden dat Bruce en ik daar meer voor een komische show gaan zorgen...
Het begint al als we de kantine binnen stappen. Bruce hangt in zijn riem en sleurt mij door de kantine. Omdat ik hem moet vast houden kan ik dus niet fatsoenlijk mijn jas uitdoen. Ik moet hem dan een aantal keer flink corrigeren, maar dat maakt niet zo'n indruk op Bruce want hij blijft naar de andere honden trekken. Als ik dan op de een of andere manier mijn jas heb uit getrokken moeten we ons bij de groep voegen. Dat lukt natuurlijk ook niet in één keer want Bruce moet eerst de hondjes naast hem begroeten. Ik ben dan inmiddels behoorlijk chagerijnig en ook alle mensen in mijn buurt krijgen dan mijn meest boze blik te zien. Dan moet ik Bruce in stand zetten. Maar hij houdt zijn kop niet stil, want hij wil de hele tijd naar de hond naast hem kijken. Dan zet ik zijn voorpoten netjes neer en dan begin ik aan zijn achterpoten. Maar daar is Bruce het niet mee eens en zet zijn voorpoten weer bij elkaar. Heel soms blijft hij even een paar seconden mooi staan.
Dan is het tijd om met de groep een paar rondjes te lopen. De andere bullen lopen netjes naast hun baas en Bruce vliegt voor mijn voeten heen en weer, hangt en trekt in de riem om maar zo dicht mogelijk bij de hond voor hem te zijn. Mijn humeur is inmiddels gedaald tot het nulpunt en ik heb eigenlijk zin om maar gewoon weg te gaan. Ik besluit me niet te laten kennen en gewoon te blijven.
Daarna moeten de honden één voor één naar voren om zich te laten beoordelen. De trainster had een beetje in de gaten dat ik Bruce wel kon wurgen en besloot om hem eens op zijn plaats te zetten. Hij kreeg een slipkettinkje om en ging met haar heen en weer lop
en. Hij vond het doodeng. Hij ging plat op de grond liggen en verzette zich enorm, maar juist dan doet die ketting zeer. Dat had hij na een tijdje toch wel door en hij besloot zich over te geven. Netjes liep hij naast haar heen en weer.
Het gevolg hiervan was dat Bruce iets rustiger was, maar dat hij nu helemaal geen zin meer had om in stand te staan. En daarom ging hij steeds liggen.
Toen we klaar waren ben ik maar zo snel mogelijk weg gegaan. Het is daar zo donker op de parkeerplaats en het regende hard, dus kon ik Bruce eerst nog door de modder sleuren.
Ik heb dus erg zin in 5 november!
best spannend om Bruce achter te laten. Maar dat was nergens voor nodig want het is hartstikke goed gegaan. Laura en Stephen hebben heel goed voor Bruce gezorgd en Bruce is heel braaf geweest. De eerste dag leek het of hij een beetje van slag was, want toen heeft hij niet zo goed gegeten. Maar daarna ging het goed, hij heeft lekker veel geslapen. Bruce moest er wel aan wennen dat hij niet op de bank mocht liggen, hij bleef het steeds proberen.
lief. En als wij er niet zijn dan adopteert hij gewoon iemand anders als baas.
