Gisteren heeft Bruce kennis gemaakt met zijn 'nichtje' Naru. Naru is een boxerteefje van 7 maanden oud. Nou, het was liefde op het eerste gezicht! Wat kunnen honden toch ook lief zijn voor elkaar. Helaas werkte het weer niet echt mee. Dus zowel Naru als Bruce zaten onder de modder. Bij Naru zie je dat gelukkig niet, maar Bruce was bijna net zo bruin als Naru.
Ik ben al een hele tijd aan het nadenken over het volgende stukje voor op de site. Het zou een stuk worden over hoe goed opgevoed en gehoorzaam Bruce is de laatste tijd...
Deze week is hij echter weer zo stout, dat dat stukje niet echt op zijn plaats is! Het lijkt wel alsof hij weer in een fase zit waarin hij ons uitprobeert en kijkt hoe ver hij kan gaan.
Een paar dagen geleden ging Jeroen met Bruce naar buiten. Ik lag lekker op de bank een boek te lezen en ik bleef binnen. De balkondeur stond open. Ineens hoor ik Jeroen hard roepen: 'Bruce! Kom hier! BRUCE!'. Ik besloot eens even vanaf het balkon polshoogte te nemen. Ik keek naar beneden, maar ik zag geen spoor van Jeroen of Bruce. Wel zag ik in de verte een paar jongetjes op het voetbalveld. Ik kon niet het hele veld zien, maar ik hoorde wel een paar kreten: 'PAS OP! Hij komt hier heen! Pas op de bal!'. Ook op het veld zag ik geen Jeroen of Bruce, dus ik dacht dat de jongetjes gewoon aan het voetballen waren.
Totdat er een zeer chagrijnige Jeroen thuiskwam en een Bruce die meteen naar zijn plaats werd gestuurd.
Bruce was dus toch op de voetballende jongens afgerend en luisterde absoluut niet meer naar Jeroen. Hij denderde maar door, achter die bal aan en zelfs een paar keer de weg over! Levensgevaarlijk dus. Toen Jeroen hem eindelijk te pakken had heeft hij Bruce eens flink op zijn plaats gezet. En ook thuis moest Bruce een tijdje op zijn plaats blijven zitten.
Toen ik gisteren met Bruce ging wandelen luisterde hij weer niet. Omdat hij dus totaal geen gevaar ziet in de weg, moet hij van ons altijd netjes op de stoep zitten. Totdat wij zeggen dat hij kan oversteken. Niet dat veel veel helpt, zoals hierboven blijkt, maar toch.
Dus toen we bij de stoep aankwamen zei ik 'stop' en 'zit'. Maar daar had Bruce geen zin in. Zijn billen raakten de grond nog geen seconde aan, of hij stond alweer op.
'Nee Bruce, Zit!'. Nu ging Bruce helemaal niet zitten. Ik duwde zijn kont naar de grond, 'ZIT!". Maar meneer stond meteen weer op. Ik dacht nog dat de stoep misschien een beetje heet voelde aan zijn billetjes door het warme weer. Dus voelde ik aan de grond, maar die was gewoon koud. Na nog een tevergeefse poging was ik het ook zat en duwde ik Bruce naar de grond. Daarna zat hij wonderbaarlijk wel. Hij moest weer even op zijn plaats gezet worden.
Ach, maar hoe kun je op dit slapende mormeltje nu lang boos blijven?
Binnenkort volgt dus alsnog het stukje over hoe braaf Bruce wel niet is!
