Jubileum!
Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik begonnen ben om een weblog bij te houden. Bruce was toen 3 weken oud en we waren net bij hem gaan kijken. Sinsdien hebben we al 6370 hits gehad en hebben we een gemiddeld aantal pageviews van 20 per dag. We vinden het ontzettend leuk dat zoveel mensen meelezen met de avonturen van Bruce!
Het gaat hartstikke goed met Bruce. Hij is lekker ondeugend en eigenwijs. Maar hij luistert eigenlijk best wel goed naar ons. Zelfs als we aan het wandelen zijn en hij loopt los luistert hij steeds beter. Nog steeds is elke hond die hij ziet ontzettend leuk natuurlijk, maar als we gewoon doorlopen en hem roepen dan komt hij zowaar. Een hele verademing.
Verder ligt bruce de hele dag op de bank te slapen. Het eerste wat hij doet als we hem 's morgens uit de bench halen is op de bank springen en verder slapen!
Als wij gaan eten dan moet Bruce van de bank af. Jeroen en ik eten altijd lekker met een bord op schoot op de bank. Bruce kan echt het eten van je bord afkijken, dus moet hij op zijn eigen kussen. Met tegenzin springt hij dan van de bank af. Soms probeert hij toch dichterbij te komen en sturen we hem terug naar zijn plaats. Dan loopt hij altijd met een grote omweg naar zijn kussen toe, stopt onderweg af en toe en kijkt ons dan aan met een blik van 'moet ik echt?'. Streng zeggen wij dan: 'Bruce naar je plaats!'. Bruce sjokt verder richting zijn plaats en gaat met het puntje van zijn billen en zijn hielen op zijn kussen zitten. Dan zeggen wij: 'Bruce, alle poten op je plaats!' Gek genoeg weet hij wat dat betekent want hij doet het nog ook. Als we klaar zijn met eten en we zetten ons bord weg dan springt Bruce meteen weer naast ons op de bank. Hij houdt dus gewoon in de gaten wanneer wij klaar zijn.
Natuurlijk houdt hij nog steeds van spelen. Vooral zijn speeltje tot vervelens toe op je schoot leggen totdat je probeert het speeltje te pakken. Als je dat dan doet dan pakt hij snel het speeltje van je schoot en gaat je staan uitdagen door met zijn kop te schudden en te grommen. Het leukste vindt hij het als je hem achterna gaat rennen. Het hoeft ook niet eens een echt hondenspeeltje te zijn. Bruce vermaakt zich overal mee:
Uit logeren (2)
Bruce is weer uit logeren geweest. Jeroen en ik gingen op wintersport. Jeroen ging mee op schoolreis en ik mocht mee! Voor mij was het de allereerste keer op wintersport. Jeroen is ooit al eens geweest en heeft toen gesnowboard. Omdat hij dat al een beetje kon en mee ging als begeleiding moest hij deze keer weer snowboarden. Ik heb maar voor het skiën gekozen, dat leek me een stuk eenvoudiger!
De reis duurde van vrijdagavond tot woensdagochtend. Vrijdagmiddag werd Bruce door mijn moeder opgehaald. Hij zou daar tot en met zondag blijven. Omdat we het toch wel spannend vonden om Bruce achter te laten hebben we een twee A4'tjes lange gebruiksaanwijzing meegegeven. Met uitgebreide instructies over het voeren, het uitlaten, de commando's die we gebruiken, Bruce zijn angsten en fobieën en nog meer van dat. Bruce heeft zich gelukkig goed gedragen. Hij heeft goed geluisterd en liep perfect mee aan de riem. Zondagavond hebben mijn ouders hem naar Jeroens ouders gebracht. We kregen al sne
l een smsje; of Remco Bruce mee mocht nemen
's morgens met de krant. Ik sloot mijn ogen en probeerde dat te visualiseren. Ik zag Remco op de fiets met zo'n enorme fietstas achterop. En Bruce tegenstribbelend ernaast, proberend die enge fiets te ontwijken. Remco zou in plaats van één uur wel 5 uur over zijn wijk doen. Nee, het leek ons niet zo'n goed idee en hebben het dus ook maar afgeraden.
Wij hadden het inmiddels erg naar ons zin in Oostenrijk. Jeroen heeft lekker vrij gesnowboard en ik deed mee met de beginners skiklas. Het ging best aardig, al zeg ik het zelf. Echt een vakantie was het niet voor Jeroen. Hij kwam 's nachts pas om 1.00 uur naar bed. Nadat hij een uur over de gangen had gewandeld of alle leerlingen wel stil waren.
De eerste twee dagen heb ik niet eens zoveel aan Bruce gedacht. Maar op de derde dag zag ik ineens een hondje in de sneeuw lopen. Ik dacht aan Bruce en hoe geweldig hij het zou vinden om in de sneeuw te spelen. Ik kreeg een enorme heimwee aanval en moest zelfs stiekem een beetje huilen. Wat miste ik die gekke hond!
Ik was ook dolblij om weer naar huis te gaan. We zijn meteen doorgereden om Bruce op te halen. Jeroens ouders waren niet thuis en Bruce lag in de bench te slapen. Met een slaperige kop keek hij ons aan. Nou, hij was niet eens superblij om ons te zien, zo moe was hij! Toen we thuiskwamen plofte hij op de bank neer en viel meteen in slaap. Bruce was doodop. Blijkbaar hebben onze ouders de korte tijd dat hij bij hen was ten volle benut en veel met hem ondernomen. Pas na een dag lang slapen zat er weer een beetje activiteit in!
