donderdag, mei 25, 2006

Amsterdam

Het regent al een paar dagen. De oprit naar het terrein van de kynologen club was een grote modderpoel. Ik had zelfs mijn winterjas aan (24 mei!) en een sjaal om. Ik had het tenminste niet koud, terwijl de overige deelnemers toch een beetje stonden te rillen. De oefeningen worden nu wel wat moeilijker, de manier waarop ik sta of mijn hand houd is bepalend voor het leerproces van Bruce. Deze les moest de hond leren om vlak voor je en precies recht tegenover je te zitten (zodat je hem makkelijk kan aanlijnen). Houd ik mijn handen niet goed in het midden van mijn lichaam, dan gaat Bruce ook niet recht tegenover me zitten.
De volgende oefening moest Bruce naast me gaan zitten. Dit deed je door een snoepje voor zijn neus te houden, met je hand een draai te maken zodat de hond de hand volgt, je hand naast je te laten eindigen (de hond dus ook) en het snoepje te geven. Ook hierbij geldt dat hoe schever jij je hand houdt hoe schever de hond gaat zitten. Klinkt ingewikkeld maar het ging best goed.
Ook hebben we geleerd hoe we de hond het beste kunnen optillen en op een tafel zetten. Zodat bijvoorbeeld de dierenarts hem goed kan onderzoeken. We moeten hem leren om netjes op de tafel te blijven staan en niet te gaan rondlopen.
Na de cursus is Bruce meegeweest naar onze hoofdstad. We gingen naar de verjaardag van Marieke en ik wilde hem niet alleen thuis laten. Marieke was helemaal enthousiast over het idee dat Bruce meekwam, als hij maar niet op haar nieuwe vloerbedekking zou poepen (tja kon ik dat maar beloven). Bruce heeft de hele autorit geslapen, het was natuurlijk ook bedtijd voor hem.
Na de nodige 'oeh's en ah's' heb ik Bruce op Marieke haar kamer gelegd. Daar heeft hij de hele tijd geslapen onder het wakend oog van een verliefd stelletje.
Ik voelde me net een trotse moeder, ben ook elke minuut gaan kijken of hij nog lag te slapen (steeds het verliefde stelletje storend). Hij lag lekker zacht op een stapel van Mariekes kleren.
Wij doen trouwens één ding helemaal verkeerd volgens de boekjes...
Bruce mag bij ons op de bank.
Dat vinden we zo gezellig. Dan ligt hij lekker tegen ons aan te slapen, zo schattig is dat. Nadeel daarvan is dat hij dat nu ook in de auto doet. Ik zet hem op de grond voor mijn voeten, maar na een paar lighoudingen te hebben uitgeprobeerd klimt hij gewoon op mijn schoot en gaat daar verder slapen. Ik vind dat zo lief dat hij ons op zoekt voor een knuffel, ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om hem dan weer op de grond te zetten. Bovendien vind ik het zelf ook veel te leuk!

posted by Esther @ 4:17 p.m.